terug thuis

Hallo iedereen,

We zijn inmiddels alweer vijf maanden terug thuis dus dachten we: laten we even weten hoe het ondertussen met ons gaat. Er kwam toch wel weer heel wat bij kijken bij het terug aanpassen aan onze westerse samenleving. We krijgen nu pas het gevoel dat ons leven terug in zijn normale plooi begint te vallen. Ondertussen zijn wel er zelfs al weer een weekje vandoor gegaan naar rome en venetie. La bella italia. En binnen twee weken vertrekken we dan weer voor 16 dagen naar Marokko. Om het af te leren ;-)

We vonden vrij snel een appartementje in Blankenberge maar moesten in afwachting toch nog een maandje bij mijn ouders terecht. Die vonden dat natuurlijk helemaal niet erg na ons een jaartje te moeten missen. We vonden het zelfs heel gezellig om terug thuis te zijn bij onze familie en vrienden. Waar we vooral echt van genoten hebben is van het uitgebreid culinair aanbod van ons landje. Wat we vroeger zoveel klaarmaakten smaakte nog nooit zo goed als nu.  Genieten da we gedaan hebben!! De tien kilo die we in een jaartje kwijt waren, waren er in no time weer bij.

We werden helaas ook wel met onze neuzen op de feiten gedrukt, dat het gedaan was met ons vogelvrije bestaan. We moesten weer een nieuwe auto zoeken, een paar meubels bijkopen, verzekeringen afsluiten, contractjes tekenen en natuurlijk terug gaan werken en gaan aansluiten in de files e .....Met dank aan onze loopbaanonderbreking zijn we toch al geen nieuw werk meer moeten gaan zoeken bij terugkomst.

Na de eerste maand werken werd het een beetje moeilijk en begonnen we stiekem toch alweer wat reisverhalen te lezen en wereldkaarten boven te halen maar ja....kijk we hebben het gehad. We zijn ontzettend trots dat we die beslissing gemaakt hebben en heel dankbaar dat we ze ook kunnen realiseren hebben.

Veelvoorkomende vragen bij onze terugkomst waren:

Ben je iets ernstig tegengekomen? Nee, gelukkig maar, er is ons niks ernstig overkomen. Het ergste was misschien die ene keer dat we samen 1 dag ziek in bed lagen en elk om beurt de toilet moesten gaan bevuilen. Voor de rest zijn we niet bestolen geweest, aangevallen geweest, hebben we geen ongelukken gehad, zijn we niet ernstig ziek geweest, etc.... We zijn dikke gelukzakken. Of gewoon heel voorzichtig?

Zou je het nog eens opnieuw doen? Zeker weten maar misschien geen jaar meer. Dat was voor mij persoonlijk net iets te lang. Ik miste iedereen wel erg hard en het regenseizoen in centraal amerika speelde wat op mijn humeur. Alsook het gebrek aan variatie in mijn eten en een goed bed. Kenneth had gerust nog een jaartje extra kunnen wegblijven ;-)

Welk land vond je het mooist? Moeilijk te zeggen want alle landen zijn anders en we hebben ze allemaal ook anders beleefd. Wat we wel konden zeggen was dat panama en vietnam ons het meest hebben teleurgesteld, wat niet wil zeggen dat het geen superbestemmingen zijn natuurlijk. Dat is onze persoonlijke ervaring.

Hoeveel foto's heb je? 15000!!! We zijn nog bezig met selecteren van de fotos die we in boeken zullen plakken.

Kun je terug wennen aan het leven hier? Natuurlijk ja. Je wordt daar echt in gesmeten e. Je hebt voor de reis al jaren een normaal leven gehad dus nu lijkt het alsof er helemaal niks is veranderd of zelfs is gebeurd. Dat is wel een beetje raar.

We zijn onszelf heel vaak tegengekomen tijdens moeilijkere situaties, we hebben veel gezien en meegemaakt, we hebben veel dingen beseft en bijgeleerd en nu genieten we weer vollop van ons leventje hier. Maar dan misschien toch een beetje anders.....

Groetjes

Babs en kenneth.