nieuw zeeland deel 2

helloooooooooooo,

Het is nog maar twee weken geleden sinds het vorige verslag en er valt alweer een hoop te vertellen. Er zijn echt geen woorden voor om te zeggen hoe mooi nieuw zeeland is maar we zullen het proberen e. We zijn er stapelzot van en willen niet geloven dat we hier binnen twee weken alweer weg moeten. bleeeeeeeeeeeeeeeit.  En morgen zijn we ook nog eens precies 7 maanden weg!!!

Tijdens het vorige verslag waren we dus in queenstown. De stad van het avontuur. Bij ons is het bij een stella van 4! euro gebleven tijdens wat reggae optredentjes. De ochtend nadien werden we al vroeg gewekt door de stadswacht omdat we niet in onze auto mochten slapen op de parking. Geen probleem. Dan hebben we er maar gebruik van gemaakt om vroeg aan onze lange dagwandeling te beginnen. We wilden namelijk de 1700 m hoge berg ben lomond beklimmen. Ja dat was het klimtje wel. Vooral het laatste stuk was loeihard, steil en met een strakke wind die je zo van de berg leek te blazen maar we hebben het gehaald en de beloning was een 360 graden zicht op alle bergtoppen, meren, valleien rond ons. Fenomenaal mooi!!!

Dan zijn we nog doorgereden naar wanaka. Een gezellig klein stadje dat ook tussen een massa bergen en meren ligt en dus ook alle avontuurlijke activiteiten waar je maar aan kunt denken kan aanbieden. Er wordt gezegd dat het de nieuwe queenstown is. Het was paasweekend en het was er druk. We vonden nergens een afgelegen plekje om in de auto te slapen dus hebben we twee nachten op een camping gezeten. De eerste avond hadden we nog regen maar daarna is het beginnen opklaren en hebben we nu tien dagen later nog altijd mooi weer... woehoe...           Wanaka is de uitvalsbasis voor het mount aspiring national parc en daar hebben we al eens in gewandeld tijdens de trektocht maar in wanaka hebben we nog een dagwandeling gemaakt naar de rob roy vallei en gletsjer. Een wandeling van bijna drie uur naar boven door bos om uit te komen in een prachtige vallei met zicht op toppen met sneeuw, een gletsjer, torenhoge watervallen, rivieren, ja wauw dus... Je moet in nieuw zeeland wel wat afwandelen om die juweeltjes te kunnen ontdekken maar ze zijn dus allemaal meer dan de moeite waard.

De dag erna beloofden ze een mooie dag en dan hebben we er maar snel van geprofiteerd om iets avontuurlijks te gaan doen. We wilden gaan skydiven. Dat was al langer een droom van mij en toen was het dus het moment. We gingen naar het bureau maar door het drukke weekend zat alles vol. Gelukkig waren er toen net een paar mensen die niet afkwamen(chickens!!) en wij mochten dus onmiddelijk vertrekken.  Dat werkt daar net als een fabriek. Inschrijven, korte veiligheidsprocedure, bus in, pak aantrekken, vliegtuig in en weg. Van zodra je beneden bent is de andere groep alweer weg. In 2,5 uur was het finito. Je kan het in nieuw zeeland ook echt bijna overal doen tegen een (zacht) prijsje.  Maar goed het was voor ons allebei 1 van de zaligste dingen ooit gedaan in ons leven!!! Zonder twijfel. Na dat we ons pak aankregen maakten we kort kennis met onze begeleider(je vliegt dus tandem en dat is dat je vasthangt aan een professional) en onze persoonlijke cameraman/fotograaf. We werden met 9 (3 mensen met begeleider en cameraman per persoon) het piepkleine vliegtuigje ingeduwd om er dan op bijna 4000 m hoogte weer uitgeduwd te worden. We kozen voor een vrije val van 45 seconden(60 seconden kon ook maar veel duurder) en je valt dus 45seconden aan 200km per uur naar beneden voor die parachute opengaat.  De eerste seconden zijn raar... Het kriebelt en je lichaam weet echt niet wat je aan het uisteken bent maar dan ineens voelt het zo goed!!! Je lacht, roept, kickt , zweeft en je bent 1 brok adrenaline. Het doet raar wanneer je na de eerste schrik ineens beseft dat je door de wolken valt. Wat een rush. Er gaat zoveel door je hoofd en toch kunnen we amper zeggen wat we toen dachten. Die 45 seconden zijn zo voorbij. Gelukkig hebben we het op disc. Het filmpje werd ook in een wip gemonteerd en we konden weer weg.... Het eerste wat we konden zeggen was...NOG EEN KEER!!! maar dat zal voor later zijn... Je kan dan nog zoveel schrik hebben in het begin, je wordt het vliegtuig uitgeduwd door de persoon die aan je vasthangt en dat is misschien wel goed want zelf springen ging niet vanzelfsprekend geweest zijn haha...

Nog nagenietend in de auto reden we via haast pass(de laagste baan door de bergen) verder richting westkust. Onder de baan ergens geslapen en de dag erna alweer vroeg op om verder te rijden. Het was weer mooi weer dus we moesten er van profiteren e. Onderweg maakten we wat stops om mooie stukjes strand te zien. Beeld je nu vooral geen stranden met zand zoals bij ons in maar het zijn grote brokken natuur met een strand vol steen en veel wildlife zoals zeehonden, pinguins en vogels. We wandelden zo ook eens een uur door regenwoud om ineens aan een verlaten stuk strand uit te komen.

Dan reden we door om de belangrijkste bezienswaardigheden van de westkust te gaan bekijken. Namelijk de twee grote gletsjers. Je hebt de fox glacier en frans joseph glacier. Wat ze zo speciaal maakt is dat zo dicht bij zee uitkomen. Natuurlijk niet op het strand of zo...toch een paar kilometers ervan. We bezochten eerst fox gletsjer. Je wandelt eerst een heel stuk door een vallei vol rotsen, stenen, waterloopjes, ooit uitgeslepen door die gletsjer toen die nog tot daar kwam(jaaaaaaaaaren geleden) en dan kom je aan de gletsjer. Je mag er niet oplopen tenzij je daar geld voor kan neerleggen om (veilig) met een gids erop te gaan. Misschien later eens.

We sliepen die avond in de buurt van de gletsjer op een gratis camping aan zee met zicht op de achterliggende bergketen. De dag nadien was het alweer prachtig weer en kon je de toppen van de bergen ,die met sneeuw bezaaid lagen, zien. Jawel het was mount cook. Eindelijk konden we zijn top eens zien. Een paar weken ervoor zaten we nog aan de andere kant van de bergketen en was het er erg aan het stormen.

Frans joseph ligt 23 k m van fox en die hebben we dan daarna bezocht.  We moesten alweer een lange wandeling door de uitgeslepen vallei maken om dicht tot bij de gletsjer te komen. Prachtig om te zien met al dat blauw ijs dat zo typisch is aan gletsjers. Er was beduidend meer volk en er vlogen meer heli's in de lucht want josephke is dan ook groter en populairder dan fox.

Dan volgde er een lange rit langs de westkust naar boven. Het zonnetje maakte dat allemaal goed.  We stopten even in het stadje hukitika om te lunchen(met zicht op zee) in ons busje. Reden dan door tot greymouth om vanaf dan een 50tal kilometer langs een scenic route te kunnen rijden met prachtige zichten op de ruwe kustlijn. We stopten in punakaiki omdat je daar de beroemde pancake rocks hebt. Dat zijn stroken kalksteen gescheiden door repen kleisteen die door de jaren heen zijn weggesleten door wind, regen, opstuwend zeewater,.... Zo zijn er ook spuitgaten ontstaan en konden we getuige zijn water dat tot boven de rotsen explodeerde toen het hoogtij was. Machtig.

We sliepen daar ergens op een picnic plaats langs de baan want het werd al donker(om 19u is het donker) en de dag nadien reden we een stukje terug tot greymouth om zo via arthurs pass terug naar de oostkust te rijden. Met andere woorden het land doorkruisen. Arthurs pass is ook een route door bergen. We stopten er om een wandeling door een vallei te maken. Bleven er een nacht op een gratis camping slapen en beklommen de dag nadien(alweer) een berg. deze keer een van 1800m. Avalanche(lawine) peak. Wees gerust er lag geen sneeuw op dus er was geen lawinegevaar. De wandeling was weer goed zwaar maar de beloning mocht er ook weer zijn. 360 graden bergtoppen. Deze keer waren er bijna geen wolken en was er weinig wind. We konden dus even op die top blijven zitten. Persoonlijk vond ik de wandeling terug veel zwaarder want het pad lag vol losse stenen dus moest je 3 uur lang kijken waar je je voeten zette. Onze billetjes staan strakker dan ooit tevoren ;-)

We reden door tot een gratis camping aan lake pearson. Het was de eerste keer dat we een gratis camping vonden dat ook echt mooi zicht had en makkelijk bereikbaar was. Wat een vista op het meer ernaast. De weg daarnaartoe en daarvan weg door de craigieburn area deed ons constant aan lord of the rings denken. Een sprookjesachtig landschap met heuvels, bergen ,meren, herfstkleuren,...   We stopten nog aan castle rock. Een paar groene heuvels die bezaaid liggen met grote en kleine kalkstenen rotsen. Een heel bizar landschap en zo heel plaatselijk. Je hebt hier toch erg veel vreemde plaatselijke landschappen. Er werden scenes uit lord of the rings en narnia gefilmd. Ze zullen de films nog eens moeten bekijken.

De rit die we die dag maakten was echt uitzonderlijk mooi(alweer ook door de zon) en deed ons telkens na 5 km stoppen om fotoos te trekken. Het blijft hier maar mooier en mooier worden. We kwamen dan uit aan de oostkust en reden tot aan kaikoura. Een plek beroemd om hun walvis en dolfijnspotting. Maar dus weer niet voor onze portemonnee. Maybe later.  Het is ook een plek waar je zicht hebt om bergen van 2600m hoog met toppen van sneeuw die net niet naast de zee liggen. Uniek. Daar konden we eens op een publieke parking slapen en maakten de dag erna een wandeling langs de kust met zichten op en de bergen, en zee en groene grasheuvels en zeehonden....fluit fluit. moooooooooooooooooooi.  We gingen er ook een avondje naar de plaatselijke ierse pub waar bijna geen kat zat en waar we mochten kennismaken met het iq van een paar locals. Er kwamen twee nogal erg opgetutte, kort gerokte en vooral ladderzatte meisjes naar ons en vroegen ons  do? ?? come???  ok???  We verstonden dus weer niks van dat taaltje maar hadden na een tijdje wel door dat ze zilden dat we meekwamen naar een andere bar. Toen vroegen ze van waar we kamen.      wij; Belgium... Vroeg de ene; Is that where danisch people come from?  wij; no!                       Vroegen zij weer; Where is belgium?  wij; in europe next to holland(dat kennen de meeste wel) en dan zij weer; isnt that where danisch people come from?  wij; no that is denmark.  ah ok see you in the bar.  Daar zijn we dus niet geweest.

Na kaikoura reden we tot aan sint arnaud in nelson lakes national parc waar we een prachtige slaapplek hadden naast een meer dat snacht alle sterren van de hemel weerspiegelde. De sterrenhemel dat je hier ziet daar kunnen we in belgie alleen maar van dromen. We kregen smorgens een kopje koffie aangeboden van onze buren die van israel kwamen.  We wandelden er wat en reden toen tot aan motueka. Daar brachten we een bezoekje aan de visitor centre omdat we alweer een trektocht wilden doen. We kozen voor de beroemde abel tasman coast trek. Daar wandel je soms op het strand en soms door bos , de kustlijn van het national parc af. De meeste kajakken het parcours maar wij wilden het wandelen.  Deze trek is weer een van de tien great walks van nieuw zeeland en je moet je slaapplaatsen in de hutjes onderweg dus boeken. Helaas zat alles al vol. Dan hebben we maar kampeerplekken geboekt en zijn dan een tent, slaapzak en gasvuurtje gaan huren. Op die manier kan het dus ook. We wandelden 38 km en sliepen twee nachten op een voorziene kampeerplek dicht bij zee. Er waren soms stukjes dat je enkel kon doorkuisen tijdens laagtij dus daar moest je ook rekening mee houden. Dat waren heel leuke stukjes want je wandelt door nat zand, modder vol krabbetjes en schelpen en af en toe moest je toch door een stroom water lopen. Voor de rest wandel je dus vaak door oud bos en op gouden stranden, allemaal omgeven door turquoise helder zeewater. Het zag er allemaal zo tropisch uit. Soms deed het ons aan thailand denken alleen veel frisser.  De tweede nacht(vanacht) was wel spannend want door een klein gaatje in de tent werden we wakker gehouden door twee muizen. We hebben er een uur met onze kookpot en fles water op zitten kloppen in ons klein tentje. Je had ons moeten bezig zien. hilarisch. Maar we hebben ze kunnen killen!!! Onze vuilniszak hing omhoog maar er zat nog wat brood in mijn rugzak. Vandaar....  We hebben ook kennis gemaakt met de grootste pest van nieuw zeeland en dat zijn possums. We kennen de nederlands naam niet maar we hebben er al veeeeeeeeeeeel platte langs de wegen zien liggen en vanacht dus eens een levenden dicht bij onze tent. Ze kwamen af op de geur van ons eten en leken helemaal niet bang. Het zijn  vrij grote nachtdieren en maken heel rare varkensgeluiden. We hebben dus slecht geslapen.  Daarbij nog eens de vele beten die we nu al hebben van de zandvliegjes en ze jeuken as hell!!....brrrr

Na de trektocht keerden we terug naar de autoparking met de watertaxi. Dat moesten we ook op voorhand boeken en moesten dus op tijd klaar zijn met de trektocht. De watertaxi(speedboot) bracht ons in sneltempo terug naar het begin.(wat een rit) We zagen dus nog eens het ganse parcours en alle verlaten stranden vanop het water.

Nu zijn we nog drie dagen op het zuidereiland en dan nemen we de ferry naar het ander eiland.

Dat was het dan alweer.

Kijk zeker weer naar de mooooooooooooie fotootjes. Die van de skydive komen ook nog af.

love you all!!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx