tahiti moorea

ola,

we zitten nu in (tot zover) het mooiste stadje ooit in ons leven gezien. Guanajuato in mexico. Maar daarover later meer. We moeten nog kort vertellen over onze tussenstop in het paradijs van tahiti. De fotos staan ook al online.

Na nieuw zeeland zijn we dus vijf dagjes naar frans polynesie geweest. Dat konden we zonder extra kosten doen omdat de vlucht van auckland naar los angeles vaak een tussenstop in tahiti pakt. Waarom dus niet e? Hoeveel keer in je leven kun je daar naartoe gaan?  We zijn er midden in de nacht toegekomen toen was het er nog altijd plakkerig warm. Wat een aanpassing weer. We waren al direct kletsnat van het zweet en werden verwelkomt door een groepje muziekanten. We kregen geen bloemenkransje rond onze nek net zoals in de films maar iedereen kreeg wel een lelie kado. Om achter je oren te steken. uhuh...  We wisten wel al dat het eiland tahiti eeeeeeerg duur was, het eiland bora bora onbetaalbaar en het eiland moorea al wat meer voor backpackers bestemd was. Er zouden daar ook mooiere stranden zijn want tahiti zelf is met zijn hoofdstad papeete een nogal druk bevolkt eiland. We wilden dus naar moorea gaan. Helaas waren er midden in de nacht geen bussen of ferries en moesten we een nachtje in de luchthaven overnachten. Door de warmte, het lawaai en het comfort ;-) werd het een nogal slapeloze nacht.

Gelukkig zijn ze daar rond 6 u al allemaal weer op de baan en konden we vroeg vertrekken. Toen we op de bus aan het wachten waren, werden we meegenomen door een local. Ginds spreken ze ook frans dus dat ging makkelijk. Leuk om nog eens frans te oefenen.  Het was nog zo vroeg op de dag en er was al zoveel file op de baan. Iedereen was op weg naar de markt van papeete. Onze chauffeur zette ons af aan de haven, de ferrie kon ook onmiddelijk vertrekken en in 30 minuutjes stonden we op moorea. Eerste indruk..... Waaaaaaaaaauw wat een eiland. De eilanden van frans polynesie zijn vooral gekend door hun azuurblauwe lagune rond het eiland. Moest je het vanboven zien dan zie je dus een helderblauwe cirkel rond elk eiland. Moorea heeft de vorm van een hart en de omtrek is 60 km. Niet zo groot dus. Het binnenland is erg ruw bergachtig en groen. De bergtoppen zijn zo scherp en afgeplat. Allemaal ontstaan door vulkanische activiteit. Het ziet er vooral mysterieus uit.  Helaas is de bevolking er erg arm en zijn het vooral de fransen die er resorts en andere zaken bezitten die het er ook goed hebben. In de lokale supermarkt is het eten zelfs bijna duurder dan bij ons, dus hoe die mensen dat betalen, het blijft ons een raadsel.

We namen dan een local bus die helemaal rond het eiland moest rijden om ons naar onze geboekte camping te brengen. Zo hadden we al veel van het eiland gezien. Doordat de binnenkant bergachtig is, is er enkel een baan rond het eiland, langs de kuststrook en daar wonen ook de meeste mensen en staan de resorts. Onze camping(camping nelson) hadden we op het internet gevonden en was de goedkoopste plek van het ganse eiland.... En met dat geld konden we in thailand nog altijd luxueus leven. We kregen een simpele hut met gedeelde badkamer en keuken maar dan wel op een fantastische locatie. Op tien meter afstand stond je met je voetjes in het superheldere zeewater. Je kon het koraal zo goed zien en het was dus weer een uitstekende plek om te snorkelen. Door de gemeenschappelijke keuken hebben we ook elke dag ons eigen potje kunnen koken in plaats van elke dag een fortuin kwijt te zijn in een restaurant. Waar de camping lag had je een paar restootjes die bijna altijd toe waren, Een soevenierwinkel of 5 , een kleine supermarkt en een benzinestation. That's it!!! En dat was nochtans het centrum van onze buurt. We hebben bijna elke dag stokbrood met choco en spaghettie bolognese gegeten. Daar er in de buurt niet zoveel te zien of te doen was hebben we ons dus vooral bezig gehouden met luieren en snorkelen.  We hebben het jammergenoeg niet van dichtbij kunnen zien maar achter de blauwe cirkel(lagune) is er een rif met daarachter superhoge golven. Je kon ze van ver wel een beetje zien en het leek erg spectaculair. We hadden een kajak moeten huren om ze wat dichter te zien maar het is er niet van gekomen.

1dag hebben we wel de bus genomen naar een plek waar je een wandeling kon maken naar een lookout point van de 2 baaien in het eiland. (we konden het dus weer niet laten) Dat was zeker de moeite maar door de hitte bijna onverdraagelijk. En toch hebben we nog veel gewandeld die dag. De omgeving was gewoon zo mooi. We zijn nog op een ander strand beland waar het ook weer zo paradijselijk was en zalig om te zwemmen.  Een beetje verder had je de hilton van tahiti en die hebben van die gekende luxe paalhutjes op het water. Ze staan op het lagune gedeelte van de zee en hebben glas in de grond van hun hut zodat ze de visjes en het koraal kunnen zien. 700 euro per nacht. Alstublieft. Door het gebrek aan info over een bus terug , hebben we gelift en werden we meegenomen door een heel lieve Franse dame die er als arts werkt.

We zijn ook 1 dag de hele tijd binnen gebleven omdat het constant water goot.(We hebben best wel wat regen en wind gehad.)  En 1 dag zijn we wat verder gaan wandelen op ons strand om een nieuw snorkelplekje te vinden. Het was er zo eenzaam en je kwam vooral veel verlaten resorts en bars tegen. Zoals de club med dat al een tijdje gesloten is. Dat wordt nu ingepalmd door de bevolking.

Eigenlijk hebben we ook vier nachten wakker gelegen van de warmte of aanpassing van levensstijl maar daar we de hele dagen toch niks deden waren we niet extra moe of zo... :-)

En dan moesten we terug naar tahiti om onze vlucht naar mexico te hebben. Het werd een uitstap vam 26 u lang. Van onze hut in tahiti naar onze hostel in mexico city. Toen we met de ferrie weer aankwamen in tahiti moesten we nog een bus nemen naar het vliegveld. Geen lift deze keer. Maar een vrij grote shock. We moesten een stukje door het centrum van papeete om de bus te pakken en dat kwam echt hard aan. Overal hoorde je luide muziek, liepen er veel mensen op straat, was de sfeer er arm en waren er files met het nodige getoeter erbij. Dat hadden we echt niet verwacht. Op de bus zaten dan ook nog eens jonge gastjes met een stereo waar knalluide housemuziek uit weerklonk.(van die van het slechte belgische soort) Na vijf dagjes rust en ontspanning was dat ineens weer ver zoek. In Azie kwamen we ook veel zulke situaties tegen maar na een tijd nieuw zeeland en moorea ben je ineens de rust terug gewoon. We beseften dat het nu weer voor een tijdje gedaan ging zijn. We zouden er wel weer inkomen.  De mensen waren wel erg behulpzaam toen ze ons zagen sukkelen. Ergens is het toch wel erg leuk om veel talen te kennen.

Dus ja tahiti achteraf.... als je veel centen hebt en veel uitstappen kunt maken.. ja dan is het er wel een droomlocatie...

In de luchthaven nog met onze laatste klutters dure broodjes gegeten. Toen we moesten wachten op de vlucht heeft een ouder Amerikaans koppel ons constant beziggehouden met hun verhalen. Wij zijn altijd uren te vroeg in de luchthaven dus zo ging de tijd wat snel voorbij.

En jammergenoeg was de vlucht weer midden in de nacht en hebben we van die blauwe cirkels rond de eilandjes weer nada gezien.

Tot zover.

Groetjes uit mexico.

Tot later.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx